We nemen het mee.

DE ALLEDAAGSE POLITIEK OP EEN UNIVERSITEITSCAMPUS IN DE PROVINCIE

Page 2 of 4

Overwinning

Jezelf oud-lid van de medezeggenschap mogen noemen, heeft voordelen. Zo kun je makkelijker wegkomen met zeuren over zaken zonder daarna actie te ondernemen, je hebt immers al een jaar je schouders eronder gezet. Nadelig is echter dat je des te… Continue Reading →

Perspectieven

Elke dag ontvang ik rond negen uur ’s ochtends een melding op m’n iPhone die meteen mijn volledige aandacht krijgt. Timehop, een killer app voor iedere social media-verslaafde, geeft mij dan wederom de kans te herbeleven wat ik voorgaande jaren… Continue Reading →

Oranje walnoot

Naast intense vermoeidheid roepen Open Dagen een vertrouwde set gevoelens in me op. Trots op m’n medevoorlichters, dankbaarheid voor de Auditorum-medewerkers die zorgen voor feilloze techniek en bewondering voor werkmensen die stands razendsnel afbouwen. Afgelopen weekend kon ik daar nog… Continue Reading →

Wederhoor

Intellectuele student spelen was ooit veel werk. Verschillende tripjes naar de kringloop waren nodig om moeilijk ogende boeken te verzamelen voor in de BILLY en je moest zorgen dat er altijd ergens een Volkskrant in de studentenkamer slingerde. Tegenwoordig volstaat… Continue Reading →

Bijdrage

Het is zo’n simpel doch briljant idee: huisvest studentenverenigingen in een onverwoestbaar gebouw op de rand van de campus en als universiteit heb je er weinig omkijken naar. Geen dure gele gordijntjes waar leden in kunnen klimmen of in CvB-kantoren… Continue Reading →

Bonnetjes

Was ik net druk bezig mezelf boos te maken over het waarschijnlijk nog niet terechtkomen van beloofde investeringen in het hoger onderwijs, moet ik m’n aandacht verschuiven naar alweer het volgende schandaaltje in onderwijsland. De researchredactie van RTL Nieuws heeft… Continue Reading →

Verzuring

Zo’n type dat bij elke schuine opmerking de lipjes tuit, geïrriteerd wegkijkt en waarbij de linkse neusvleugels opengaan als je vertelt over het Zwarte Piet-feestje van je neefje. Van die mensen die zo ‘policor’ zijn dat ze de wereld zogenaamd… Continue Reading →

Schaamrood

Zelden heb ik zo lang naar een regionale publieke omroep zitten kijken als afgelopen woensdagavond. De Amsterdamse zender AT5 deed live verslag uit het Maagdenhuis, het administrieve hoofdgebouw van de Universiteit van Amsterdam. Tussen de batterijwissels van de cameraman door… Continue Reading →

Privacy-bandwagon

Zeuren over privacy is hip. Vooral de tech-giganten uit het westen van de VS krijgen het vanuit de onderbuik zwaar te verduren en menig buitenlandse overheid is bij voorbaat al de definitie van Big Brother. Opvallend is dat medestudenten vooral… Continue Reading →

Gestrekt been

Op de middelbare school hebben we er ooit een lerares Frans mee in een dwangbuis geholpen: een universele afstandsbediening waarmee haar pogingen om Amélie met onze klas vol klieren te delen continu gedwarsboomd werden. Zodra ze op haar stoel zat,… Continue Reading →

« Older posts Newer posts »

© 2024 We nemen het mee. — Powered by WordPress

Theme by Anders NorenUp ↑