Zet wat babyboomers bij elkaar en het gesprek draait uit op hoe elke 18-jarige tegenwoordig een ‘uniek sneeuwvlokje’ is dat een persoonlijke behandeling verdient. Millennials hebben veel noten op hun zang, hebben op van alles ‘recht’ en de wereld moet… Continue Reading →
De kans om als Apple-fanboy te worden afgeschilderd als je iets zegt ter verdediging van dit bedrijf is tegenwoordig groot, zeker in online fora waar de discussies tussen Apple en Samsung/Android gebruikers vaak heftig uit de klauwen escaleren. Vroeger wilde… Continue Reading →
“The line must be drawn here!” – van alle uitspraken die Captain Picard van de U.S.S. Enterprise ooit gebezigd heeft toch wel een van de bekendste. Zelf gebruik ik hem ook met enige regelmaat, vooral als er weer eens iemand… Continue Reading →
Bedrijven zijn vaak sceptisch over de professionele vaardigheden van onze studenten. Bèta’s worden over het algemeen – en niet volledig onterecht – gezien als individuen met minder affiniteit voor presenteren of het overtuigen van en samenwerken met mensen buiten hun… Continue Reading →
Elke dag ontvang ik rond negen uur ’s ochtends een melding op m’n iPhone die meteen mijn volledige aandacht krijgt. Timehop, een killer app voor iedere social media-verslaafde, geeft mij dan wederom de kans te herbeleven wat ik voorgaande jaren… Continue Reading →
Intellectuele student spelen was ooit veel werk. Verschillende tripjes naar de kringloop waren nodig om moeilijk ogende boeken te verzamelen voor in de BILLY en je moest zorgen dat er altijd ergens een Volkskrant in de studentenkamer slingerde. Tegenwoordig volstaat… Continue Reading →
Zo’n type dat bij elke schuine opmerking de lipjes tuit, geïrriteerd wegkijkt en waarbij de linkse neusvleugels opengaan als je vertelt over het Zwarte Piet-feestje van je neefje. Van die mensen die zo ‘policor’ zijn dat ze de wereld zogenaamd… Continue Reading →
Zeuren over privacy is hip. Vooral de tech-giganten uit het westen van de VS krijgen het vanuit de onderbuik zwaar te verduren en menig buitenlandse overheid is bij voorbaat al de definitie van Big Brother. Opvallend is dat medestudenten vooral… Continue Reading →
Op de middelbare school hebben we er ooit een lerares Frans mee in een dwangbuis geholpen: een universele afstandsbediening waarmee haar pogingen om Amélie met onze klas vol klieren te delen continu gedwarsboomd werden. Zodra ze op haar stoel zat,… Continue Reading →
Lief dagboek, er moet me wat van het hart. Er worden de laatste tijd teveel evenementen aangepast aan nieuwe wetgeving. Zo geeft mijn werkgever ieder jaar een barbecue exclusief voor nieuwe medewerkers, altijd een groot feest met zang en dans…. Continue Reading →
© 2024 We nemen het mee. — Powered by WordPress
Theme by Anders Noren — Up ↑