Intellectuele student spelen was ooit veel werk. Verschillende tripjes naar de kringloop waren nodig om moeilijk ogende boeken te verzamelen voor in de BILLY en je moest zorgen dat er altijd ergens een Volkskrant in de studentenkamer slingerde. Tegenwoordig volstaat het om een anti-TTIP pagina te delen op Facebook en op willekeurige momenten te roeptoeteren dat je nóóit commerciële tv kijkt; onderbouwing is onbelangrijk.
Wat hierbij het meeste verbaast, is de totale desinteresse om een weerwoord te horen. Vraag of ze überhaupt ooit de Telegraaf openslaan en je krijgt een schampere ‘pff, hoeft niet om te weten dat het pauper is.’ Nagenoeg niemand in Nederland kan FOX News ontvangen en toch is iedereen door een paar zorgvuldig geknipte YouTube-fragmenten ervan overtuigd dat het alleen maar onzin uitzendt. Of deze studenten echt een eigen mening hebben of enkel die van hun DWDD-verslaafde ouders herhalen? Wie weet.
Binnen de academische wereld hoort deze tunnelvisie niet thuis en toch zie ik het door sommige vakken binnen de TU/e zelfs gecultiveerd. Zo zijn er bij een IE&IS-vak dat ik momenteel volg enkel milieuactivisten ingezet als gastsprekers en worden vertegenwoordigers van bijvoorbeeld Shell niet uitgenodigd. Immers, ‘we weten toch wel wat zij gaan zeggen’. Dat ‘zij’ tijdens dit college bij naam ernstig en eenzijdig worden bekritiseerd, is kennelijk niet genoeg aanleiding wederhoor toe te passen. Het doet denken aan de overtrokken en krampachtige reactie van dezelfde faculteit toen Industria Diederik Stapel uitnodigde, maar gelukkig was de meest professionele studievereniging van Eindhoven toen niet bang de keerzijde ook een podium te geven.
Zeker academici moeten nooit de andere kant van het verhaal schuwen. Mocht je jezelf daarna tóch even minder ontwikkeld voelen kun je snel op Twitter roepen dat alle Amerikanen achterlijk zijn. Geen paniek, intellectueel imago per direct weer hersteld.